„Jest tak jasno, że widać całe miasto” – mówi moja przyjaciółka Gabriela, wskazując na scenę pod nami. Znajdujemy się w środku winnicy na wzgórzu wysoko nad Wiedniem. Pod nami Dunaj powoli wije się przez stolicę Austrii.

Gotyckie iglice katedry św. Stefana sterczą wysoko w powietrzu, a w oddali widzę Prater, wiedeński diabelski młyn.

Mimo że jest to widok, który widziałem już wcześniej, scena ta wywołuje uśmiech na mojej twarzy. Wiedeń zdobył moje serce, gdy byłam studentką studiującą za granicą.

Kiedy tu przybyłam, nie lubiłam wina, kawy ani muzyki klasycznej. Ale Wiedeń zadziałał swoją magią i kiedy wyjechałam, wszystkie trzy rzeczy były dla mnie rozkoszą.

Obecnie wracam do Wiednia tak często, jak tylko mogę, ale lato to moja ulubiona pora na odwiedziny. Zewnętrzne patia na Starym Mieście są wypełnione gośćmi, a miejskie ogrody pałacowe są w swoich szczytowych kolorach.

A co najlepsze, winnice, które ciągną się od skraju Lasu Wiedeńskiego do brzegu Dunaju, znów odżyły.

Wiedeński romans z winem

Wiedeń jest jedyną stolicą, w której granicach znajduje się znaczny obszar uprawy winorośli – w rzeczywistości ma on ponad 1700 akrów winnic.

Ponad 190 winiarzy działa głównie na otaczających Wiedeń wzgórzach Nussberg, Kahlenberg i Bisamberg. Nawet Pałac Schönbrunn, jedna z ikon miasta, ma swoje winnice.

Tradycja winiarska w Wiedniu sięga głęboko. Podczas gdy Niemcy mogą mieć swoje ogródki piwne, Wiedeń ma swoje ogródki winne i tawerny. W 1784 roku cesarz Habsburgów Józef II wydał specjalny edykt przyznający plantatorom winorośli prawo do sprzedaży własnego wina – i tak narodziła się ukochana lokalna tradycja Heurige.

Wiedeńskie Heurige to winiarnie, w których winiarze serwują własne wino, a także tradycyjne domowe potrawy.

Znane z atmosfery Gemütlichkeit (przytulności), wiele z nich posiada również miejsca siedzące na zewnątrz w ogrodach lub na dziedzińcach, gdzie można odpocząć przy kieliszku wina i niedrogich daniach, takich jak ciemny chleb z Liptaurer (pikantnym serem) lub innymi kremowymi smarowidłami, sałatki z ziemniaków, ogórków lub marchwi, kiszona kapusta i wiele rodzajów pieczonych mięs.

Heurige są otwarte tylko wtedy, gdy mają do zaoferowania wino. Kiedy winiarze wieszają nad drzwiami wiązkę iglastych gałązek i używają słowa Ausg’steckt, oznacza to, że Heurige jest otwarte.

Wędrówki po winnicach

Ulubionym zajęciem w Wiedniu są wędrówki po winnicach, które kończą się w lokalnym Heurige. Każdej jesieni organizowany jest nawet oficjalny Wiedeński Dzień Wędrówek po Winie, podczas którego miłośnicy wina mogą wybrać się na jeden z trzech wyznaczonych szlaków przez winnice. Po drodze winiarze oferują degustacje w swoich piwnicach i kuchniach.

Jak dotrzeć do wiedeńskich winnic

Do lokalnych winnic, jak również do Lasku Wiedeńskiego, łatwo dotrzeć nowoczesnym i łatwym w użyciu systemem transportu w Wiedniu. Podczas wizyty lubię zatrzymywać się na Starym Mieście.

Podróż z Grand Ferdinand Hotel, uroczego hotelu butikowego przy Ringstrasse, do Grinzing autobusem 38A zajęła mi zaledwie 40 minut.

Stamtąd Gabriela i ja wyruszyliśmy na 3,4-milowy szlak Grinzinger-Steigs. Ścieżka wije się od miasta w górę na porośnięte winoroślą wzgórza łączące dwie dawne wioski winiarskie Grinzing i Nussdorf. Pierwsza winnica, którą mijaliśmy, nazwała swoje winorośle imionami znanych osobistości, od Christopha Waltza po Dalajlamę.

Podążaliśmy szlakiem wzdłuż Lasu Wiedeńskiego, z jego gęstym, zielonym lasem i bujną roślinnością. Sieć szlaków pieszych i rowerowych przecina wzgórza, a my mijaliśmy rowerzystów i wędrowców. Czasami szlak wiódł przez las, zanim skręcił w dół rzędów zadbanych winorośli.